Οι Σπαρτιάτες και ο…εφιάλτης για το κοινοβουλευτικό μας σύστημα
Συνταγματολόγος δεν είμαι. Ούτε φυσικά δικαστικός. Ένας απλός δημοσιογράφος είμαι και απλά επιχειρώ, να καταγράψω τα όσα ακούω και βλέπω, με αφορμή την άσκηση ποινικής δίωξης στους βουλευτές του κόμματος Σπαρτιάτες.Όλα δείχνουν ότι πενήντα χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας μας. βρισκόμαστε σε μια πρωτοφανή εξέλιξη σε ότι αφορά τον κοινοβουλευτισμό μας. Ένα κόμμα ολόκληρο, που ψηφίστηκε πάνω από 250.000 συμπολίτες μας στις πρόσφατες εκλογές, να βρεθεί εκτός Βουλής με δικαστική απόφαση. Δεν μπορώ να κρίνω εάν αυτό ανοίγει την κερκόπορτα για αποκλεισμό άλλων κομμάτων στο μέλλον, κάτι που θα μετατρέψει σε εφιάλτη το αύριο του Κοινοβουλευτισμού μας.
Όσο και αν διαφωνώ με τις ιδέες, τις απόψεις και τη συμπεριφορά των Σπαρτιατών, αναρωτιέμαι πόσο δημοκρατικό είναι να μοιραστούν τα ποσοστά τους στα λοιπά κόμματα, όπως και οι βουλευτές τους να αντικατασταθούν από βουλευτές άλλων κομμάτων. Δηλαδή άλλο να ψήφισαν οι πολίτες και άλλο να βλέπουν να διαμορφώνεται στη Βουλή. Θα είναι λάθος το μήνυμα και στην κοινωνία κάτι τέτοιο. Δεν γνωρίζω τι θα αποφασίσει η ελληνική δικαιοσύνη καθώς είναι στο Εκλογοδικείο η απόφαση. Δεν γνωρίζω αν αποφασίσει να κάνει μοιρασιά στις έδρες και στα ποσοστά. Μπορεί να είναι νόμιμο, αλλά σίγουρα δεν είναι ηθικό. Και η διαφορά της δημοκρατίας μας ως σύστημα παρά τα λάθη και τις παραλείψεις της είναι ότι έχει την ηθική διαφορά με όσους εκφράζουν απόψεις όπως αυτές των Σπαρτιατών και όσων υποκρύπτονται πίσω από αυτούς.
Το εντιμότερο όλων είναι η δικαιοσύνη να στείλει το μήνυμα αδειάζοντας τα έδρανα από όσους παίζουν με τη δημοκρατία και εξαπατούν τους θεσμούς. Καλύτερα να έχουμε 12 βουλευτές λιγότερους στο κοινοβούλιο, παρά βουλευτές που θα έχουν πάρει θέσεις που δεν τις έχουν κερδίσει από το λαό. Ο ρόλος της Πολιτείας είναι να πείσει την κοινωνία ότι τέτοια κόμματα δεν είναι λύση. Αυτό θα ήταν παρακαταθήκη για τη δημοκρατία μας.
Τα υπόλοιπα είναι πρόσκαιρα μπαλώματα, που την επόμενη φορά θα γεννήσουν άλλους Σπαρτιάτες. Διότι καύσιμη ύλη δεν είναι ο καταδικασμένος Ηλίας Κασιδιάρης , αλλά οι απόψεις του που βρίσκουν έδαφος στην κοινωνία. Και πολύ φοβούμαι ότι η επιλογή να πάρουν τις έδρες και τα ποσοστά τα κόμματα, θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ίσως σκέπτονται. Μακάρι να πέσω έξω, αλλά βλέπω την ακροδεξιά να μεγαλώνει και στη χώρα μας, βρίσκοντας άλλους μανδύες…
