Η κυβέρνηση να αποκτήσει τώρα συνολική επικοινωνιακή στρατηγική και τακτική
«…έχουμε χρέος να απαντάμε στον μηδενισμό, αναδεικνύοντας τα πολλά που έγιναν και γίνονται. Μαζί με τα ακόμα περισσότερα που έχουν να γίνουν. Αντιτάσσοντας την αυτοπεποίθηση στη μιζέρια». Το απόσπασμα, είναι κομμάτι της ομιλίας του πρωθυπουργού στην έναρξη του 15ου συνεδρίου της ΝΔ, την προηγούμενη Παρασκευή. Είναι μια φράση, με την οποία ο πρωθυπουργός φαίνεται να αναγνωρίζει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει η ΝΔ τα τελευταία πέντε σχεδόν χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας. Ένα πρόβλημα όμως που τείνει να γίνει ενδημικό στο νεοδημοκρατικό στρατόπεδο. Της μη ανάδειξης είτε των έργων της όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση, είτε του προγράμματος και των θέσεων της όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση.
Πάρα τα όσα κατά καιρούς έχουν λεχθεί τα τελευταία πενήντα χρόνια για την «κυριαρχία της ΝΔ στην επικοινωνία» ή για την «τεράστια πρόσβαση που έχει στα κάθε είδους μέσα ενημέρωσης», τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Πρόκειται για μια «ψεύτικη εικόνα». Μια εικόνα που έχει πολύ μικρή σχέση με την πραγματικότητα.
Η ΝΔ, διαχρονικά, συνολικά ως κόμμα, ως μηχανισμός ή ως κυβέρνηση όταν βρέθηκε στο τιμόνι της εξουσίας, διένειμε (και δεν έχει και σήμερα) συγκεκριμένη και οργανωμένη επικοινωνιακή στρατηγική. Τα όσα εμφανίζονται για να δικαιολογήσουν τις θεωρίες περί «κυριαρχίας» στο επικοινωνιακό πεδίο», είναι στην πραγματικότητα αποτελέσματα μεμονωμένων κινήσεων υπουργών ή άλλων στελεχών που συνήθως προβάλλουν την προσωπική τους δράση.
Δεν υπάρχει, αλλά και δεν υπήρχε παλαιότερα, μια συνολική στρατηγική για την προώθηση (με θεμιτούς εννοώ τρόπους) των πολιτικών του κυβερνώντος κόμματος και κυρίως των πολιτικών και των αποτελεσμάτων των ενεργειών της όταν είναι κυβέρνηση.
Αποσπασματικές ενέργειες συγκεκριμένων υπουργών ή στελεχών που αξιοποιούσαν (και αξιοποιούν) είτε την δυνατότητα τους να εκφράζουν θέσεις και απόψεις, είτε τις φιλικές τους σχέσεις με μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους, είναι συνήθως αυτά που βλέπουμε στα μέσα ενημέρωσης και θεωρούνται «κυριαρχία της ΝΔ».
Δεν υπάρχει καμμιά συγκεκριμένη στρατηγική και καμμιά συγκεκριμένη οργάνωση για το τι, πότε και πως πρέπει να προωθηθεί στα Μέσα Ενημέρωσης. Τι, από ποιόν και με ποιο τρόπο πρέπει να «επικοινωνήσει».
Ποια είναι τα θέματα που απασχολούν την κοινωνία και πάνω σε αυτά να δείξει η κυβέρνηση τι ακριβώς έχει κάνει και τι προγραμματίζει να κάνει, συγκεκριμένα. Και μάλιστα αργότερα να επανέλθει και να δείξει ότι είχε υποσχεθεί και προβάλει έγινε.
Για ένα μικρό μόνον διάστημα, ίσως και λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων, το 2004 και λίγο το 2005, οργανώθηκε στοιχειωδώς ένας τέτοιος μηχανισμός, με πρωτοβουλία του τότε υπουργού Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλου, που λειτούργησε επ΄ ολίγον, (με θετικότατα αποτελέσματα) αλλά στην συνέχεια πάγωσε, απαξιώθηκε και διαλύθηκε.
Κι αυτό γιατί από την μια ο ίδιος ο υπουργός μπήκε σε μια δίνη προβλημάτων και εγκατέλειψε τον συντονισμό και την παρακολούθηση όλου του εγχειρήματος αλλά και οι επιμέρους υπουργοί (και οι μηχανισμοί τους) ουσιαστικά σαμπόταραν ένα κεντρικά οργανωμένο επικοινωνιακό σύστημα της κυβέρνησης, προφανώς γιατί τους αφαιρούσε μεγάλο μέρος προσωπικών στρατηγικών προβολής του, όπως ήθελαν, όποτε ήθελαν και σε οποίο μέσο ήθελαν.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, ιδίως τα χρόνια που η ΝΔ είναι κυβέρνηση, κανείς σχεδόν δεν σχεδιάζει κάτι τέτοιο, κανείς δεν σκέφτεται να προωθήσει, όχι προπαγανδιστικά, αλλά ενημερωτικά, δεκάδες μικρά πράγματα που έχουν γίνει και προγραμματίζονται, αλλά αυτά τα μικρά και για τους «εγκέφαλους της εξουσίας» ασήμαντα, είναι τελικά αυτά που αφορούν τον μέσο πολίτη. Αυτά που καλυτερεύουν την καθημερινή ζωή του ιδίου και της οικογένειας του. Αυτά που θέλει, εντέλει.
Περιμένουν, τον πρωθυπουργό να κάνει αναφορά σε μεγάλες κινήσεις και σχεδιασμούς της κυβέρνησης, που συνήθως έχουν βάθος χρόνου ή οι πολίτες (κακώς) θεωρούν ότι δεν βελτιώνουν (τουλάχιστον άμεσα) την καθημερινότητα τους.
Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης της ΝΔ, έχουν αλλάξει τρεις τέσσερεις υπουργοί-κυβερνητικοί εκπρόσωποι, κάνει σαφές το πρόβλημα.
Η θέση και το αντικείμενο της θέσης δεν αντιμετωπίζεται με σχεδιασμό σε βάθος χρόνου αλλά με διαχείριση του κάθε μέρα, αυτού που έρχεται. Των ζητημάτων που η αντιπολίτευση θέτει η τα ίδια τα γεγονότα. Τρέχει ουσιαστικά πίσω από γεγονότα που άλλοι βάζουν στο τραπέζι. Μόνον που χρειάζεται το αντίθετο. Προβολή των θεμάτων που ετοιμάζονται από την κυβέρνηση και κυρίως αυτών που υλοποιούνται. Αυτών που σε κάποιους φαντάζουν μικρά, αλλά είναι αυτά με τα οποία απασχολείται ο μέσος πολίτης.
Ας ελπίσουμε, πως η φράση αυτή στην ομιλία του πρωθυπουργού, δεν μπήκε τυχαία, αλλά δείχνει πως κάποιοι στο Μ. Μαξίμου, έχουν καταλάβει το πρόβλημα. Είναι και αυτό ένα πρώτο βήμα, για να ασχοληθεί κάποιος (άμεσα) με την αντιμετώπιση και λύση του.
